W życiu zawsze jest coś za coś. Jeśli chce się zobaczyć i sfotografować góry i jezioro spowite welonem mgieł, trzeba wcześnie wstać i nastawić się na przemarznięcie palców. Ciągle jeszcze nie potrafię pstrykać w neoprenowych rękawiczkach. Gdy już słońce wzniesie się wysoko na niebo, magia znika, a świat znowu staje się banalny. Kiedy więc inni dopiero wyruszają, ja wracam do domu.
Witam Ja zwykle wspaniałe wpisy opatrzone równie fantastycznymi fotkami :) Coś słabe u Was rowerowanie ? U mnie nie lepiej :( Zwłaszcza, że tylko do i z pracy, a teraz na zwolnieniu to zanik... Pozdrowerek
Tak to już jest, że stopień magiczności otaczającego nas świata jest odwrotnie proporcjonalny do wysokości słońca nad horyzontem :] Palce zmarzły -to fakt, ale gdybyś wtedy rano nie wyruszyła -to czy nie żałowałabyś teraz, że nie zrobiłaś takich zdjęć?
niradhara
