Zbliżające się festum omnium sanctorum skłania do rozmyślań nad przemijaniem i sensem życia. Czasem zapominamy o tym, że żadna chwila się nie powtórzy i zamiast żyć trwamy w letargu. Tak właśnie minął mi październik. Dziś uświadomiłam sobie, że najwyższy czas otrząsnąć się z depresyjnych nastrojów, pogodzić z zimnem oraz ciemnością i znów zacząć pedałować ...

chwila zadumy © niradhara

Pojechaliśmy do Kęt zrobić parę nocnych fotek. Najpierw odwiedziliśmy klasztor oo. Franciszkanów Reformatów w Kętach.

ze św. Franciszkiem © niradhara

Później wpadliśmy na rynek, wyjątkowo dzisiaj pusty i cichy.

na rynku w Kętach © niradhara

fontanna © niradhara

W południe było tak pięknie.... niestety zanim wyszłam z pracy i wsiadłam na rower zrobiło się już szaro :(

dzieci dorastają © niradhara

W deszczu padającym na głowę i ponurymi myślami w głowie...

Przez ostatnie 4 dni jeździłam jedynie do pracy i z pracy. Żeby się nie rozdrabniać wpisuję to jednorazowo. Pogoda ładna, ale niestety jabłka, gruszki i orzechy spadają z drzew i popołudnia spędzałam w sadzie, walcząc z urodzajem :)

Dziś po raz pierwszy spotkałam najsłynniejszego bezdomnego w okolicy. Spędza życie wożąc ze sobą cały dobytek w rowerowej przyczepce. Podróżują z mim psy i kot. Najbardziej wstrząsający był dla mnie widok powiewającej narodowej flagi. Kochać kraj, który skazał go na życie włóczęgi... to budzi szacunek i współczucie :(

bezdomność © niradhara

Całą noc szalał halny i rano perspektywy też nie były najlepsze. Zamiast kręcić się po okolicy spakowaliśmy więc rowery i pojechaliśmy na Słowację. Zgodnie z naszymi przewidywaniami było tu słonecznie, ciepło i bezwietrznie. Autem dojechaliśmy do Pribyliny i stąd rozpoczęła się nasza wycieczka rowerowa. Najpierw jechaliśmy główną drogą, podziwiając cały czas majestatyczny masyw Krywania.

przed nami Krywań © niradhara

W Podbańskim zjechaliśmy z głównej drogi i wjechaliśmy w Tatry.

wjeżdżamy do Tanapu © niradhara

Po przejechaniu kilku kilometrów dojechaliśmy do rozwidlenia szlaków rowerowych.

rozwidlenie szlaków © niradhara

Zdecydowaliśmy się na Dolinę Cichą. Droga prowadzi cały czas pod górę, aż do podnóża masywu Czerwonych Wierchów.

Dolina Cicha © niradhara

drzewo © niradhara

i znowu Krywań © niradhara

Dolina Cicha © niradhara

podjeździk © niradhara

Na wysokości 1285 m npm kończy się ścieżka rowerowa. Siedzieliśmy tu długo, rozkoszując się ciszą, krystalicznym powietrzem i zapierającym dech w piersiach widokiem.

u celu © niradhara

jak w raju © niradhara

Niestety, nie mogliśmy tam zostać na zawsze. Ledwo zaczęliśmy zjazd słonko schowało się za góry, powiał wiatr i zrobiło się zimno. Na szczęście miałam ze sobą cieplejszą kurtkę.

powrót © niradhara

i znów w Pribylinie © niradhara

A zakończenie mój ulubiony wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera...

Ku mej kołysce leciał od Tatr
o skrzydła orle otarty wiatr,
o limby, co się patrzą w urwisko,
leciał i szumiał nad mą kołyską.

I do mej duszy na zawsze wlał
tęsknot do orlej swobody szal
i tę zadumą limb, co się ciszą
objęte wielką, w pustce kołyszą.