W górach rozszalał się halny. Osoby ważące mniej niż worek ziemniaków nie powinny ryzykować jazdy rowerem, albowiem boczny podmuch może wynieść na przeciwny pas ruchu. Już się martwiłam, że w związku z powyższym przyjdzie mi spędzić sobotę w domu, gdy Piotrek wpadł na genialny pomysł: jedziemy do Puszczy Niepołomickiej, tam nie wieje! Szybki telefon do Robina i jesteśmy umówieni w Niepołomicach. Załadowaliśmy rowery na bagażnik i w drogę! Na miejsce zajechaliśmy pierwsi, rowerową część wycieczki zaczęliśmy więc sami od Kopca Grunwaldzkiego.

Kopiec Grunwaldzki © niradhara

Na mapie jest on oznaczony jako punkt widokowy, widok jednak z niego niecudny! Mocno się rozczarowałam.

widok z kopca © niradhara

W nadziei na coś ciekawszego popedałowaliśmy do zamku królewskiego. Ten obszerny zamek nazywany jest "drugim Wawelem". Został wybudowany z rozkazu króla Kazimierza Wielkiego na skarpie pradoliny Wisły. Miał pełnić również funkcje obronne. Wyruszały z niego wyprawy myśliwskie do pobliskiej Puszczy Niepołomickiej.

Kazimierz Wielki © niradhara

Już w drodze spotykaliśmy wiele dziwnie ubranych osób. Nagle przed nami pojawił się wojak z epoki napoleońskiej.

spotkanie z wojakiem © niradhara

Zagadka wyjaśniła się na zamku, gdzie dostałam ulotkę z programem imprezy „Pola Chwały 2010”. My to mamy szczęście – nieplanowany wyjazd, a trafiamy na takie atrakcje!

zamkowy dziedzinec © niradhara

Na zamkowym dziedzińcu szlachta zabawiała się wszelakimi grami. Wokół zamku rozłożone były obozy wojskowe z kilku epok historycznych – od starożytności do II wojny światowej.

szlachta się bawi © niradhara

Kajman postanowił wstąpić do szkoły rycerskiej © niradhara

żołnierze szykują się do bitwy © niradhara

siostrzyczka będzie ich ratować © niradhara

cięższe przypadki odwożone są do szpitala © niradhara

są też inne wojska © niradhara

prawie Bohun © niradhara

dumny Rzymianin ze swoją machiną wojenną © niradhara

Po dokonaniu przeglądu oddziałów udaliśmy się do kawiarni, gdzie delektując się wspaniałymi lodami owocowymi czekaliśmy na Robina i Tadzia.

Robin i Tadzio przybyli na spotkanie © niradhara

Panowie, pełniący honory gospodarzy terenu, zaproponowali przejażdżkę Drogą Królewską.

fotka zbiorowa © niradhara

Gdy tak sobie jechaliśmy i plotkowali o Bikestats, spotkała nas przesympatyczna niespodzianka, czyli spotkanie z Gibsonem. Do kaplicy Huberta dojechaliśmy wszyscy razem. Robert i Tadzio musieli wracać, a Hubert pojechał z nami jeszcze kawałek w kierunku Zabierzowa.

pod dębem króla Augusta II Sasa © niradhara

w komplecie © niradhara

Po dzikich leśnych ostępach jeździliśmy już sami. Nie pamiętam, kiedy ostatnio zdarzyło mi się jeździć po czymś, co byłoby tak cudownie płaskie ;)

Kajmana ciągnie do puszczy © niradhara

nawet w puszczy Polacy inspirują świat © niradhara

Puszcza Niepołomicka wygląda mniej więcej tak jak Nowy Jork, to znaczy wszystkie poprowadzone przez nią drogi przecinają się pod kątem prostym. Jedyna różnica w tym, że zamiast drapaczy chmur rosną drzewa.

czasem warto spojrzeć z góry © niradhara

droga przez puszczę © niradhara

Jest tu mnóstwo bajorek, strumyczków i rowów z wodą, co niewątpliwie doceniają komary, zamieszkujące te tereny. Biedactwa jakieś wygłodniałe były, bo rzuciły się na nas i gryzły nawet przez ubrania.

oczko wodne © niradhara

Słońce powoli chyliło się ku zachodowi, gdy postanowiliśmy opuścić leśną głuszę i wrócić do Niepołomic, by popatrzeć jeszcze na inscenizacje bitewne 8 pułku ułanów z Niepołomic oraz rycerzy z epoki bitwy pod Grunwaldem. Niestety było już zbyt ciemno i nie udało nam się zrobić dobrych fotek :(

szarża ułanów © niradhara

uwaga, zakręt © niradhara

rycerze szykują się do boju © niradhara

To był cudowny dzień. Robercie, Hubercie, Tadziu – dziękujemy za wspólną jazdę :)

Pokaż trasę GPS

W tak cudowny, ciepły i słoneczny dzień jak dziś aż chce się jechać w jakieś piękne miejsce. Wybrałam Przegibek. Wjeżdżałam od strony Międzybrodzia, wypatrując miejsc, z których można zrobić jakąś fajną fotkę. Niestety, przydrożne drzewa są coraz wyższe i trudno jest znaleźć jakiś prześwit.

widok w stronę Międzybrodzia © niradhara

Na przełęczy skusiłam się na wielkiego czekoladowego lodzika. Posiedziałam chwilę na ławeczce, wygrzałam się w słońcu, a potem zaczęła się najprzyjemniejsza część wycieczki – czyli zjazd.

na Przegibku © niradhara

widok w stronę Bielska © niradhara

jeszcze jeden widoczek © niradhara

Przez Bielsko przeprowadził mnie GPS. Skubany namierzył nawet ścieżkę rowerową, która miała dobre 300 metrów długości ;)

no i zaraz się ścieżka skończy © niradhara

Wyjątkowo sympatycznie jedzie się przez Lipnik – pusta droga i widoczki na góry. Po prostu żyć, nie umierać :)

droga przez Lipnik © niradhara

góry w promieniach zachodzącego słońca © niradhara

Pokaż trasę GPS

Do sumy kilometrów i podjazdów dodałam dojazd do pracy.

Jakiś czas temu GPS poprowadził mnie obfitująca w widoczki, boczną drogą, której nie ma nawet na mapie. Przypomniałam sobie dziś o niej i postanowiłam ją odnaleźć. Pamiętałam tylko tyle, że prowadziła z Bestwiny do Pisarzowic. Zajechałam więc do Bestwiny i wklepałam „prowadź do Pisarzowic”. Urządzenie ochoczo obliczyło trasę i skierowało mnie natychmiast w teren.

nieźle się zapowiada © niradhara

Droga, którą chciałam odnaleźć, była asfaltowa, ale uświadomiłam sobie, że mam załadowaną inną mapę i stąd różnica w wytyczeniu trasy. Postanowiłam sprawdzić co będzie dalej. A dalej nie było wesoło – gdy na chwilę zatrzymałam się na skraju pola, żeby zrobić fotkę, usłyszałam wiązankę wyrazów uznawanych powszechnie za wulgarne i obelżywe. Wyrzucał ją z siebie sunący w moim kierunku traktorzysta. Droga jest ponoć prywatna, w związku z czym naruszyłam jego terytorium. Największą furię budził w nim mój aparat fotograficzny. Najpierw usiłowałam burakowi wytłumaczyć, że nie ustawił tabliczki „teren prywatny”, więc nie jestem winna wtargnięcia, ale gdy zatrzymał traktor i ruszył w moją stronę, przestraszyłam się, że chce mnie pobić i uciekłam.

chwila przed atakiem © niradhara

Ze zdenerwowania pojechałam wprost przed siebie, nie patrząc na wskazania GPS-u i wylądowałam w kłujących chaszczach. Odetchnęłam z ulgą dopiero gdy udało mi się dotrzeć do cywilizacji.

wreszcie jakiś widoczek © niradhara

coś się pali © niradhara

jakieś dziwne ustrojstwo © niradhara

Widok gór ma jednak to do siebie, że uspokaja i napełnia serce radością. Wprawdzie zaczynały się już snuć mgły i słońce powoli zniżało się nad horyzontem, ale postałam chwilę, pogapiłam się i stres minął.

jedno światło gaśnie © niradhara

drugie się zapala © niradhara

Pokaż trasę GPS

Do sumy kilometrów i podjazdów dodałam dojazd do pracy.

Po raz pierwszy od wrześniowej powodzi pojechałam na miejsce dawnych stawów w Kobiernicach. Było to kiedyś jedno z moich ulubionych miejsc. Nie poznałam go. Tam, gdzie kiedyś była droga, teraz płynie Soła. Utworzyły się rzeczne odnogi, wysepki, strumyki. Wszędzie pełno powyrywanych z korzeniami drzew. Trwają prace przy naprawie wałów. Miejmy nadzieję, że zostaną umocnione, zanim natura rozszaleje się po raz kolejny.

nowe koryto Soły © niradhara

niedawno jeszcze były tu stawy © niradhara

Dla poprawienia sobie humoru udałam się do Porąbki w poszukiwaniu barw jesieni. Las nie zachwyca jeszcze złotem i purpurą, ale pojedyncze drzewa już cieszą oczy :)

pod drzewem © niradhara

prosto w słońce © niradhara

"Żyć pełnią... ach, nawet Księżycowi nie zawsze się to udaje."
(Lidia Jasińska)

jaka to nutka? © niradhara

Różne miewamy w życiu pragnienia – czasem tęsknimy do szaleńczych przygód i wypraw na koniec świata, a czasem chcielibyśmy się po prostu wyspać. Dziś stanowczo silniejsza była ta druga potrzeba, w związku z czym zaplanowałam krótką wycieczkę wokół jeziora zaporowego Šance. Jest ono utworzone na rzeczce Ostrawicy płynącej przez czeski Beskid. Więcej informacji znaleźć można na blogu Piotrka :)

Ostrawica © niradhara

Kajman na zaporze © niradhara

z murku widać lepiej © niradhara

właśnie to widać © niradhara

Samochodem dojechaliśmy do miejscowości Frydlant nad Ostravici, a stamtąd rowerami ruszyliśmy na południe. Słoneczko czasem pięknie świeciło, czasem chowało się za niewielkimi, białymi chmurkami, ale temperatura cały czas utrzymywała się dość niska. Chwilami wiał silny, zimny wiatr i żałowałam, że nie mam jakichś nauszników. W ubiegłym roku zawiało mnie w czasie jazdy na rowerze, czego skutkiem było zapalenie ucha i utrata słuchu na prawie miesiąc. Nie chciałabym, żeby spotkało mnie to po raz drugi.

a tak zapora wygląda z góry © niradhara

jeszcze jeden rzut oka na zaporę © niradhara

droga wzdłuż jeziora © niradhara

W przydrożnym lasku udało mi się znaleźć jednego maślaka, niestety to trochę zbyt mało na jajecznicę :(

tylko takie rzucają mi się w oczy © niradhara

Kiedy dwie osoby jadą razem na wycieczkę, największym problemem jest zrobienie wpisów tak, by nie powtarzały się fotki i nie powielał tekst. Piotrek wozi ze sobą mniejszy aparat i zanim ja zdołam wyjąć i przygotować do działania lustrzankę, on już zdąży zrobić zdjęcie jakiegoś ciekawego szczegółu i pojechać dalej. Zostaje mi więc tylko focenie pejzaży ;)

czyż nie pięknie tu? © niradhara

taki sobie widoczek © niradhara

i jeszcze jeden © niradhara

jezioro widziane z zachodniego brzegu © niradhara

wracamy nad zaporę © niradhara

Pokaż trasę GPS

Najpiękniejszy był dzisiaj ranek. Jechałam w sprawach służbowych do Porąbki (oczywiście rowerem) i zachwycałam się cudowną przejrzystością powietrza. Niestety, nie miałam ze sobą aparatu fotograficznego :( Dopiero po powrocie z pracy znalazłam chwilę na pokręcenie się po okolicy i zrobienie kilku fotek.

barwy jesieni © niradhara

niech moc będzie z wami © niradhara

potok © niradhara

kamień © niradhara

płynne światło © niradhara

woda © niradhara

krasula © niradhara

To stanowczo nie tak powinno wyglądać! Najpierw drzewa powinny nas olśnić feerią złoto-czerwonych barw, a dopiero później powinny opadać z nich liście. Dzieje się coś dziwnego... Czyżby przyroda znudzona rytmicznością i powtarzalnością pór roku postanowiła wyrzec się wszelkich reguł?

liście © niradhara

Zbiorowy wpis dojazdów do pracy w ciągu trzech dni.

Od dawna już planowaliśmy spotkanie z Anwi i Krzarą. Niestety, zawsze coś nam krzyżowało plany - a to pogoda, a to sprawy rodzinne, a to urok, a to przemarsz wojska… ;)

Starzy górale wiedzą jednak, że plany czasem zawodzą, a improwizacja nigdy :) W sobotę wieczorem zadzwonił telefon i usłyszałam miły głos Krzyśka. Okazało się, że następnego dnia będą na wycieczce w naszej okolicy. W niedziele już z samego rana chciałam się zrywać i pędzić na spotkanie, górę jednak wzięło poczucie obowiązku, ten zaś nakazywał Piotrkowi i mnie udział w zebraniu wiejskim, na którym miał być opiniowany plan rozwoju Kobiernic na najbliższe lata. Tak więc na rowery mogliśmy wsiąść dopiero po południu. Iwona i Krzysiek zjeżdżali z Przełęczy Kocierskiej, a my wyjechaliśmy im naprzeciw.

chwilami pojawia się błękitne niebo © niradhara

a chwilami straszą ciemne chmury © niradhara

Wprawdzie lasy nie płoną jeszcze złotem i purpurą, ale pogoda już jesienna. Na niebie coraz więcej chmur, a góry powoli znikają w srebrzystej dali :(

wreszcie jadą © niradhara

powitanie © niradhara

Mglista tajemniczość krajobrazu znalazła jednak uznanie w oczach Iwonki i Krzyśka. Zatrzymywaliśmy się więc co chwilę i focili, focili, focili…

zafascynował ich ten widoczek © niradhara

i pobiegli focić © niradhara

a mnie się podoba ten © niradhara

stoją, patrzą i nie chcą jechać dalej © niradhara

A cóż to?!
Dlaczego i przed kim kapituluje niezłomny wojownik szos?
Autor najdowcipniejszej odpowiedzi otrzyma nagrodę – niespodziankę :D
Rozstrzygnięcie konkursu nastąpi w dniu 20 września :)

kapitulacja wojownika szos © niradhara

Pamiątkowe fotki nad Jeziorem Żywieckim i na zaporze w Tresnej to żelazny punkt programu każdej wycieczki. Nie może ich zatem zabraknąć w tej relacji.

jedziemy do Tresnej © niradhara

pamiątkowa fotka nad jeziorem © niradhara

rzut oka z zapory na Żar © niradhara

To, co piękne, zawsze kończy się zbyt szybko. Nasi mili przyjaciele nie zabawili w Beskidach długo, spieszyli się bowiem na pociąg do Częstochowy. Pozostał żal, ale i nadzieja na kolejne dłuższe spotkanie.

Iwonko, Krzysiu – serdecznie dziękuję za cudowne chwile spędzone w Waszym towarzystwie. Do rychłego zobaczenia :)

Pokaż trasę GPS