Wyciszyć emocje
Wtorek, 14 lipca 2020
· Komentarze(0)
Kategoria Beskid Mały, Śląski i Żywiecki, w pobliżu domu
Nie proście mnie więcej do tańca, gdy w głowie mam myśl nieustanną,
że tym, co do życia mnie zraża, jest band, co wciąż gra polskie tango.
To polskie tango, co napełnia bólem duszę. To polskie tango wiecznie serce rwie na pół.
Bal ciągle trwa, a ja na sali już się duszę. Truciznę znów podali mi na stół.
Ja mylę już krok, więc postoję, bo lepiej podpierać jest ściany,
niż słyszeć wciąż głos wodzireja, co w krąg wodzi nas jak pijany.
Tak polskie tango wiecznie tańczą dwa chochoły. Orkiestra gra, zmęczenie zwala z nóg.
I tylko czasem cicho spyta ktoś na sali: Czy widzisz choć, jak znika złoty róg?
że tym, co do życia mnie zraża, jest band, co wciąż gra polskie tango.
To polskie tango, co napełnia bólem duszę. To polskie tango wiecznie serce rwie na pół.
Bal ciągle trwa, a ja na sali już się duszę. Truciznę znów podali mi na stół.
Ja mylę już krok, więc postoję, bo lepiej podpierać jest ściany,
niż słyszeć wciąż głos wodzireja, co w krąg wodzi nas jak pijany.
Tak polskie tango wiecznie tańczą dwa chochoły. Orkiestra gra, zmęczenie zwala z nóg.
I tylko czasem cicho spyta ktoś na sali: Czy widzisz choć, jak znika złoty róg?
niradhara
