krajobraz industrialny

Szaro-bury dzień świetnie nadaje się na rowerową przejażdżkę. Jest tak ponuro, że znakomita większość zdroworozsądkowych obywateli nie wyściubia z domu nosa i blachosmrodu poza garaż nie wyprowadza, żeby go wilgoć i sól nie zżerała, a zaściełający jezdnie żwirek podwozia nie porysował. Dzięki temu drogi są puste i nawet skromna rowerzystka może się poczuć królową szos.

udało się, nie zastrzelili mnie © niradhara

Moja wyobraźnia jednak na tyle rozbuchana nie jest, poczułam się więc zaledwie królową groteski. Pewnie dlatego, że dziobanie asfaltu kolczastymi zimowymi oponami przez osobnika ubranego jak rasowy rowerzysta zawiera w sobie pewną niejednorodność stylistyczną i niezbędną dla tej kategorii estetycznej dawkę absurdu.

do czego to służy? © niradhara

to raczej nie jest wiatraczek © niradhara

Atmosfera dziwności osiągnęła apogeum u celu wycieczki, a była nim Kopalnia Węgla Kamiennego „Brzeszcze”. Wprawdzie przez płot jeno i nader powierzchownie (sic!) podziwiana, ale wrażenie robiąca wielością machin tajemniczych a ogromnych, przesłoniętych welonem mgły, jak niskobudżetowym horrorze.

a to co za dziwne ustrojstwo? © niradhara

A tak serio, jak miło jest zobaczyć to wszystko, a potem wrócić do Kobiernic, do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, szeroko nad błękitną Sołą rozciągnionych :-)

osiedle kopalniane © niradhara