wiosenna szopka

Wyruszyliśmy razem jak tylko przestało padać. Niestety, po kilku kilometrach odezwała się Kajmanowa rana, nabyta w krwawej bitwie z wielkim klocem drewna, który broniąc się przed piekielnym ogniem kominka, rzucił się na jego stopę. W bucie zaczęła chlupać krew, co zmusiło Piotrka do szybkiego odwrotu i udania się do punktu opatrunkowego w domu.

Piotrek walczy z bólem © niradhara

Pojechałam zatem dalej sama. Warstwa chmur systematycznie rzedła, zaczęło nieśmiało pokazywać się słońce. Zieleniejące pola budziły tęsknotę za wiosną. Konie, szukające pierwszych źdźbeł trawy i unoszący się w powietrzu aromat ziemi tworzyły prawdziwie sielską atmosferę.

pierwsza zieleń © niradhara

szukamy trawki © niradhara

ziemia wygrzewa się w słońcu © niradhara

Zakłócił ją dopiero widok zalanych łąk i narastający huk rwącej rzeki. Po niedawnym roztopach poziom wody znów znacznie się podniósł. Położone nad Sołą Bielany dwukrotnie doświadczyły w ubiegłym roku powodzi. Straty były olbrzymie, a widok płatów asfaltu zerwanego z drogi, jak kartka papieru, do dziś budzi we mnie grozę.

tereny zalewowe © niradhara

wezbrana Soła © niradhara

W Bielanach nadal trwają święta. No, w każdym razie szopka wciąż jeszcze stoi, choć niewielu spóźnialskich, takich jak ja, jeszcze ja podziwia.

szopka w Bielanach © niradhara

Trzej Królowie się cieszą, bo znów mają swoje święto © niradhara

Z Bielan pojechałam swoją ulubioną trasą standardową w stronę Malca. Pusto tu teraz i cicho. Nie słychać krzyków wszechobecnego latem ptactwa. Nad zamarzniętymi jeszcze stawami unoszą się opary mgły, odmieniając je i czyniąc tajemniczymi.

lód mocno się trzyma © niradhara

cisza i mgła © niradhara

tajemnicza wyspa © niradhara

Ostatnio Darek napisał żartobliwie na swoim blogu, że drażnią go widoki gór na zamieszczanych wciąż przeze mnie fotkach. Cóż, Darku, próbowałam przenieść te paskudne kopki ziemi gdzie indziej, ale brakło mi sił i wciąż zasłaniają horyzont :D

góry trwają na swoim miejscu © niradhara

barwy zmierzchu © niradhara