Kellysek w akcji

Kellysek wrócił dziś z serwisu z naprostowanym hakiem, wyregulowanymi przerzutkami i nowymi klockami hamulcowymi. Teraz, po lekkim naciśnięciu klamki, staje dęba jak narowisty ogier. Na tym jednak jego podobieństwo do konia się kończy. Już w drodze powrotnej z Kęt wydawało mi się, że coś z nim nie tak! Po obiedzie postanowiłam go przetestować na trasie standardowej.

Kellysek wrócił na trasę © niradhara

Niestety, wcześniejsze obawy okazały się słuszne. Zdecydowanie nie był to rączy rumak, a raczej skrzyżowanie muła ze snopowiązałką! Coś w nim rzęziło, a pedały wydawały się mieć wolną wolę i wykonywały czasem nagłe i nieplanowane skoki. Masakra! Najwyraźniej nie przyznał się w serwisie do wszystkich swoich dolegliwości i za karę będzie musiał tam wrócić w poniedziałek. Gorzej, że jego stan stawia pod znakiem zapytania jutrzejszą jazdę :(

siła wody © niradhara

Rower skrzypiał, zimny północny wiatr wiał mi w twarz, jechałam więc bardzo wolno i pewnie dlatego zauważałam dziś takie banalne rzeczy, jak drzewo podmyte przez strumień. Pewnie z niecierpliwością czekało na nadejście wiosny, marzyło już o tym, jak pączki będą się rozchylać pod pieszczotą promieni słonecznych … Zginęło tragicznie, gdy wokół zaczyna pojawiać się już pierwsza zieleń.

pierwsza zieleń © niradhara

ostatnie ślady zimy © niradhara

Nie wiem co sprawiło, że świat wydawał mi się dziś inny niż zwykle. Być może błękitne niebo, złote popołudniowe światło padające na ziemię pod ostrym kątem i krystaliczna przejrzystość zimnego powietrza nadały żywe barwy i wydobyły wszystkie szczegóły krajobrazu. Nawet ponure dotąd ścierniska wyglądały pięknie.

ściernisko © niradhara

ściernisko II © niradhara

Nad stawami nie słychać jeszcze ptasich głosów. Tafle lodu nieubłaganie przypominają, że to wciąż jeszcze kalendarzowa zima, ale zieleniejące pola budzą nadzieję na rychłe nadejście wiosny :)

cienie © niradhara

ślady prowadzą do nieba © niradhara