pałace i czaszki
Niedziela, 27 marca 2011
· Komentarze(19)
Kategoria w pobliżu domu, zamki, pałace, dwory
Nieszczęsny człowiek z niecierpliwością czeka na weekend, a potem w niedzielę odsłania rano żaluzje i widzi takie coś! Brrrr! Zamiast wskoczyć na rower, piliśmy kawę za kawą i czekaliśmy, aż litościwe słońce zrobi z tym porządek.
W końcu przed jedenastą białe zmieniło się w zielone i można było wyruszyć. Dawno już obiecałam Piotrkowi, że pokażę mu w okolicach Czechowic krzyż z czaszką, którego jeszcze nie dołożył do swojej kolekcji.
Do Czechowic jechaliśmy przez Bestwinę, moim ulubionym skrótem – boczną droga dziesiątej kolejności odśnieżania, z której roztacza się ładny widoczek na góry.
W Bestwinie zatrzymaliśmy się na chwilę przy pałacu Habsburgów. Opisywałam go już wcześniej, ale nie udało mi się wtedy wejść do parku i zrobić fotki z bliska.
Trasę przejazdu przez Czechowice-Dziedzice zaplanowałam tak, żeby zobaczyć najważniejsze zabytki. Najstarszym i najcenniejszym obiektem w mieście jest barokowy kościół pw. Św. Katarzyny.
Pierwsza drewniana sakralna budowla w tym miejscu istniała już w 1447 r. W latach 1722-1729 zaczęła się budowa kościoła murowanego ufundowana przez właściciela Czechowic Franciszka Karola Kotulińskiego i proboszcza Walentego Antoniego Martiusa.
Obok plebanii rosną stare dęby, stanowiące pomniki przyrody.
Niedaleko kościoła znajduje się rokokowy pałac z początku XVIII w. , zbudowany przez Franciszka Karola Kotulińskiego. Obecnie trwają prace remontowe. Docelowo ma tu być hotel i restauracja.
Przy pałacu znajduje się późnobarokowy park na rzucie prostokąta, z półkolistą aleją bukową i cennym drzewostanem. Obok pałacu znajdują się zabudowania gospodarcze z XVIII i XIX w. Mieści się w nich obecnie restauracja, w której to posililiśmy się bardzo smacznym żurkiem.
Nasyceni i pełni sił witalnych popedałowaliśmy rzucić okiem na dom Rekolekcyjny Księży Jezuitów. Jego budowa została zakończona w grudniu 1905 roku. W czasie II wojny światowej żołnierze niemieccy zamienili Dom Rekolekcyjny na "filię oświęcimskiego obozu koncentracyjnego". Po zakończeniu wojny mieszkańcy pomogli ojcom jezuitom odremontować klasztor, w którym podjęto na nowo pracę rekolekcyjną jak też duszpasterstwo parafialne.
Dalej bocznymi uliczkami i zakamarkami, gdzie diabeł mówi dobranoc, pojechaliśmy w stronę pierwszego krzyża z czaszką. Po raz pierwszy widziałam go w zeszłym roku, nie zapisałam jednak wtedy jego współrzędnych i musiałam się teraz nieźle nakombinować, żeby tam trafić. Udało mi się to zrobić bezbłędnie i gdy pęczniałam z dumy, czekając na słowa uznania Kajmana, on pokręcił nosem i powiedział, że czaszka jakaś niedorobiona!
Serce me ból rozdarł okrutny na tę męską niewdzięczność! Cóż, c'est la vie…
Nie chcąc wracać tą samą drogą przez Bestwinę, skręciłam na Janowice i tu wreszcie Piotrek poczuł się zaspokojony, jako że przy podjeździe na janowicką górkę stały dwa kolejne, nie znane mu dotąd krzyże z czaszkami :)
No i tak to, klucząc pomiędzy czaszkami, udało mi się przekroczyć pierwszy tysiączek w tym roku :)
za oknem białe paskudztwo© niradhara
W końcu przed jedenastą białe zmieniło się w zielone i można było wyruszyć. Dawno już obiecałam Piotrkowi, że pokażę mu w okolicach Czechowic krzyż z czaszką, którego jeszcze nie dołożył do swojej kolekcji.
Kajman mnie sfocił© niradhara
Do Czechowic jechaliśmy przez Bestwinę, moim ulubionym skrótem – boczną droga dziesiątej kolejności odśnieżania, z której roztacza się ładny widoczek na góry.
widok z drogi do Bestwiny© niradhara
logo BS© niradhara
W Bestwinie zatrzymaliśmy się na chwilę przy pałacu Habsburgów. Opisywałam go już wcześniej, ale nie udało mi się wtedy wejść do parku i zrobić fotki z bliska.
pałac Habsburgów© niradhara
pałac Habsburgów - detal© niradhara
Trasę przejazdu przez Czechowice-Dziedzice zaplanowałam tak, żeby zobaczyć najważniejsze zabytki. Najstarszym i najcenniejszym obiektem w mieście jest barokowy kościół pw. Św. Katarzyny.
kościół św. katarzyny© niradhara
Pierwsza drewniana sakralna budowla w tym miejscu istniała już w 1447 r. W latach 1722-1729 zaczęła się budowa kościoła murowanego ufundowana przez właściciela Czechowic Franciszka Karola Kotulińskiego i proboszcza Walentego Antoniego Martiusa.
kościół św. Katarzyny - wieża© niradhara
kościół św. Katarzyny - detal© niradhara
pomnik nagrobny© niradhara
Obok plebanii rosną stare dęby, stanowiące pomniki przyrody.
stary dąb© niradhara
wrzuć monetę© niradhara
Niedaleko kościoła znajduje się rokokowy pałac z początku XVIII w. , zbudowany przez Franciszka Karola Kotulińskiego. Obecnie trwają prace remontowe. Docelowo ma tu być hotel i restauracja.
pałac Kotulińskich© niradhara
pałac Kotulińskich, w dali wieża kościoła św. Katarzyny© niradhara
Przy pałacu znajduje się późnobarokowy park na rzucie prostokąta, z półkolistą aleją bukową i cennym drzewostanem. Obok pałacu znajdują się zabudowania gospodarcze z XVIII i XIX w. Mieści się w nich obecnie restauracja, w której to posililiśmy się bardzo smacznym żurkiem.
w ruinach© niradhara
Nasyceni i pełni sił witalnych popedałowaliśmy rzucić okiem na dom Rekolekcyjny Księży Jezuitów. Jego budowa została zakończona w grudniu 1905 roku. W czasie II wojny światowej żołnierze niemieccy zamienili Dom Rekolekcyjny na "filię oświęcimskiego obozu koncentracyjnego". Po zakończeniu wojny mieszkańcy pomogli ojcom jezuitom odremontować klasztor, w którym podjęto na nowo pracę rekolekcyjną jak też duszpasterstwo parafialne.
Dom Rekolekcyjny© niradhara
Dom Rekolekcyjny - detal© niradhara
gdzieś w okolicy Czechowic© niradhara
Dalej bocznymi uliczkami i zakamarkami, gdzie diabeł mówi dobranoc, pojechaliśmy w stronę pierwszego krzyża z czaszką. Po raz pierwszy widziałam go w zeszłym roku, nie zapisałam jednak wtedy jego współrzędnych i musiałam się teraz nieźle nakombinować, żeby tam trafić. Udało mi się to zrobić bezbłędnie i gdy pęczniałam z dumy, czekając na słowa uznania Kajmana, on pokręcił nosem i powiedział, że czaszka jakaś niedorobiona!
pierwszy krzyż z czaszką© niradhara
ta czaszka się Piotrkowi nie spodobała© niradhara
Serce me ból rozdarł okrutny na tę męską niewdzięczność! Cóż, c'est la vie…
sarenki© niradhara
Nie chcąc wracać tą samą drogą przez Bestwinę, skręciłam na Janowice i tu wreszcie Piotrek poczuł się zaspokojony, jako że przy podjeździe na janowicką górkę stały dwa kolejne, nie znane mu dotąd krzyże z czaszkami :)
drugi krzyż z czaszką© niradhara
na tą czaszkę nie narzekał© niradhara
podjazd do Janowic© niradhara
trzeci krzyż z czaszką© niradhara
ta jest chyba najprzystojniejsza© niradhara
No i tak to, klucząc pomiędzy czaszkami, udało mi się przekroczyć pierwszy tysiączek w tym roku :)
widoczek z janowickiej górki© niradhara
niradhara
