Znów do pracy w deszczu. W szufladzie biurka przezornie trzymam suszarkę, więc nie muszę później paradować w mokrych ciuchach ;)

Natchnęło mnie dziś, żeby połączyć zwiększenie bezpieczeństwa jazdy po zmroku z reklamą BIKESTATS. A oto rezultat pracowitego popołudnia:

odblask © niradhara

Drugą stronę sakw ozdobię, jak tylko uda mi się rozdzielić palce sklejone za pomocą superglue ;P

Powrót z pracy w deszczu. Popołudnie spędzę zatem na wygrzewaniu się i edycji szablonu blogu.

Dzięki uprzejmości Dynia dowiedzieliśmy się, że dziś organizowane były Starotyskie Mikołajki. Załadowaliśmy więc rowery na bagażnik i pojechaliśmy z Piotrkiem do Tychów.
Zaparkowaliśmy pod domem Ewci0706, przesiedliśmy się na rowery i wspólnie pojechaliśmy na miejsce zbiórki pod browarem. Tu spotkaliśmy jeszcze Hosego i Dynia.

miejsce zbiórki © niradhara

zaraz ruszamy © niradhara

Prawdziwe rozpoczęcie imprezy nastąpiło na rynku, gdzie czekał już na nas najważniejszy Mikołaj, aniołki i diabełki.

początek imprezy © niradhara

główny Mikołaj © niradhara

Z rynku wyruszyliśmy na objazd Tychów. Główny Mikołaj bryczką, a Mikołaje pomocniczy na wszelkiej maści rowerach.

Mikołaje na bicyklach © niradhara

główny Mikołaj jedzie bryczką © niradhara

najmłodszy Mikołaj © niradhara

Na półmetku był krótki postój przeznaczony na rozdawanie prezentów. Potem wróciliśmy na rynek.

Na całej trasie pozdrawiało nas mnóstwo ludzi, a na rynku zgromadzony był tłum czekający na rozstrzygnięcie konkursu na najlepszy mikołajowy strój. Organizatorom należą się wielkie brawa i podziękowania za perfekcyjne zorganizowanie przejazdu i cudowną atmosferę.

rynek © niradhara

Jeszcze tylko pamiątkowe zdjęcie z Ewcią i trzeba wracać do domu...

z Ewcią © niradhara

Dzień wstał szary i ponury, jakaś brudna mgła spowiła świat i wszystko zdawało się mówić: kobieto, osiągnęłaś swój cel, więc odpuść sobie, ułóż się wygodnie na kanapie, włącz TV i zacznij wreszcie hodować oponkę. Komu jednak w młodości za wzór stawiano świetlaną postać Wincentego Pstrowskiego, ten wie, że wykonanie planu to dopiero początek ;) Ruszyłam więc po raz kolejny trasą standardową.

W Kobiernicach był piękny, mały kościółek z XIX wieku, pod wezwaniem św. Urbana. Zburzono go w 2005 roku. Pozostał tylko krzyż i kilka kamieni.

i komu to przeszkadzało? © niradhara

Wybudowano za to prawdziwą perłę architektoniczną – stylizowany na stodołę, a dymiący jak prawdziwy parostatek kościół p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP. I któż ośmieli się jeszcze twierdzić, że kler nie idzie z duchem czasu?!

siwy dym © niradhara

Postęp widać też na drogach. Za unijną kasę kładzie się nowe nawierzchnie, układa chodniki, remontuje mosty.

doimy Unię © niradhara

Oj, tu by się jeszcze jakiś most przydał...

przeprawa © niradhara

Od czasów pradawnych liczba siedem jest liczbą świętą, pełną mistycyzmu i ukrytej mocy. W wielu mitologiach i religiach świata jest symbolem całości, dopełnienia, symbolizuje związek czasu i przestrzeni. W Nowym Testamencie oznacza pełnię i doskonałość, w religii judaistycznej kojarzy się z siedmioma dniami tygodnia, siedmioma archaniołami. Starożytni filozofowie przypisywali jej własności opieki i władzy nad światem, kojarząc z siedmioma planetami. Pitagorejczycy uważali ją za najwyższą podstawową liczbę całkowitą. W wielu mitologiach stanowiła atrybut bogów.

Mając powyższe na względzie, jako cel na rok bieżący wyznaczyłam sobie przejechanie 7 tysięcy kilometrów. Dziś melduję uroczyście wykonanie planu :)

A to parę fotek z popołudniowego wypadu do Tresnej.

susza © niradhara

Jezioro Międzybrodzkie © niradhara

Soła © niradhara

Przez ostatnie dni nie miałam zbyt wiele czasu, jeździłam więc jedynie do pracy i z powrotem. Dzisiejszy ranek był szczególnie zimny i mglisty, zmarzłam więc, ale za to droga wyglądała jak w bajce.

mgła © niradhara