wstawaj, szkoda dnia

W smartfonowej aplikacji BUDZIK jako sygnał alarmu mam ustawiony refren piosenki „wstawaj, szkoda dnia”. Pewnie, że szkoda, ale jak się  usłyszy taki tekst o godzinie 4:05, to człowiek zaczyna jednak mieć wątpliwości… Na szczęście melodia zwabiła do  sypialni komara, a ten radośnie bzycząc mi koło ucha zaczął stanowczo wspomagać proces wstawania z łóżka. Komara, w przeciwieństwie do budzika, nie da się wyłączyć, a wszelkie próby upolowania bestii rozbudzają człowieka skutecznie!

„Nareszcie świt zastąpił noc…” to się zgadzało, niestety kolejny wers „powietrze świeże jak po burzy…” miał się nijak do okoliczności przyrody, w których przyszło mi jechać. Było parno i duszno, nad górami kotłowały się ciemne chmury, a pola przysłaniała delikatna mgiełka.

Najprzyjemniejszą częścią trasy był zielony szlak rowerowy, prowadzący z Malca do Osieka. Wiedzie pomiędzy malowniczymi polami, a dzisiejszą szczególną atrakcją była bociania rodzinka, która pozowała mi dość długo do zdjęć, zanim w końcu zdecydowała się polecieć w inne miejsce.

Na robieniu fotek, jak zwykle zresztą, zeszło mi dużo czasu. Mgiełki się rozwiały, a słońce zaczęło przypiekać. Pomna medialnego szumu o szkodliwości upałów, ruszyłam zatem w drogę powrotną. Może w domu też czekają na mnie jakieś gry nierozegrane i sny niewypełnione? Któż to wiedzieć może…