bliskie spotkanie z autkiem

DPD + trasa standardowa, wariant opłotkami.

Gdy wróciłam z pracy, Piotrek robił już wpis z wycieczki na Przełęcz Kocierską. Ostrzegł mnie, że zaczyna prószyć śnieg, zdecydowałam się więc na jazdę Pancernikiem. Rzeczywiście zauważyłam jeden czy dwa płatki śniegowe, ale to wszystko. Było ładnie i dość ciepło. W okolicach Wilamowic zaczęłam nawet żałować, że nie wzięłam lustrzanki, bo słońce i chmury czyniły znajome widoki pięknymi i tajemniczymi. Fotki robione „małpką” nie są w stanie tego niestety odzwierciedlić. Na chwilę zatrzymałam się jeszcze nad stawami w Malcu, by nacieszyć się pięknem zachodu słońca.

i znów zachód słońca © niradhara

Wjeżdżając na most na Sole w Kętach usłyszałam nagle długi, przeraźliwy pisk opon. Już chciałam się obejrzeć i sprawdzić, co też to się dzieje, gdy poczułam uderzenie…. Wyrzuciło mnie wraz z rowerem na chodnik. Przez chwilę leżałam zastanawiając się, czy jestem w jednym kawałku. Samochód, który mnie potrącił zatrzymał się, ale długo nikt z niego nie wysiadał. Podniosłam się powoli, stanęłam, zaczęłam poruszać rękami i nogami, zastanawiając się czy to szok powoduje, że nie czuję bólu, czy rzeczywiście miałam szczęście. Wtedy otworzyły się drzwi samochodu, wysiadła z niego przerażona kobieta i zaczęła mnie wypytywać czy nic mi nie jest, przepraszać co chwilę i mówić, że mnie nie widziała. Pocieszyłam ją, powiedziałam, że nic poważnego mi się nie stało. Wtedy wsiadła do samochodu i odjechała. W ostatniej chwili zdążyłam spojrzeć na numery rejestracyjne. Stałam tak przez moment zszokowana i otępiała. Na szczęście kierowca auta, które jechało za nią oferował mi pomoc, zapisał owe numery i podał swój numer telefonu, by służyć, w razie konieczności, na świadka, że jechałam prawidłowo i byłam oświetlona jak choinka na Boże Narodzenie.

Wtedy dopiero dotarło do mnie, że spodnie mam podarte, a rower jest niesprawny. Zadzwoniłam po syna, przyjechał po mnie, włożyliśmy rower do auta i podjechaliśmy na posterunek policji. Tu panowie policjanci długo podziwiali oświetlenie i elementy odblaskowe roweru. Nie bardzo rozumieli, jak można było mnie nie zauważyć...

Przed chwilą zadzwonił do mnie sympatyczny pan policjant, który przyjmował zgłoszenie, z informacją, iż sprawczyni wypadku ze łzami w oczach przyznała się do winy, dostała mandat i 6 punktów karnych, a ja mam się zgłosić po notatkę, która pozwoli mi na wyegzekwowanie strat od ubezpieczyciela. Serdeczne podziękowania dla kęckiej policji :)

Jak to dobrze, że nie jechałam swoim najnowszym rowerem i nie miałam ze sobą lustrzanki! Zycie jest piękne :)