śniegiem po oczach
Niedziela, 23 stycznia 2011
· Komentarze(12)
Kategoria w pobliżu domu
Od początku założenie było takie, że wspólna część wycieczki będzie krótka, albowiem Kajman, zwany też ostatnio Obitym Paluchem, nadal leczy rany.
Nad Sołą przerzucona była niegdyś kładka, dzięki której skracała się znacznie droga do Kęt. Korzystali z niej głównie uczniowie, dojeżdżający tędy na rowerach do kęckich szkół średnich. W czasie majowej powodzi olbrzymia siła napierającej wody spowodowała katastrofalne zniszczenia. Kładka do dzisiejszego dnia nie została odbudowana, a młodzież musi jeździć teraz główną drogą, po której teraz, w związku z reorganizacją ruchu, jeździ mnóstwo tirów.
Kiedy wyjeżdżaliśmy z domu, śnieg delikatnie prószył, wkrótce jednak zaczął sypać intensywnie. Piotrek wrócił do domu, a ja pojechałam w stronę Hecznarowic.
Bardzo szybko wielkie płatki śniegu zalepiły mi okulary. Zdjęłam je więc, ale wtedy śnieg wpadał mi do oczu, kłując niemiłosiernie.
W powietrzu powstała skomplikowana mieszanina śniegu padającego i zwiewanego z pól, spajana gęstym dymem z kominów i ograniczająca widoczność. Nieliczne, jadące drogą samochody pojawiały się i znikały jak duchy. Warunki na drodze stały się niebezpieczne i postanowiłam wrócić do domu. Tylko gdzieś pod czaszką kołatała się niewygodna myśl, że może nie ciągnie mnie tam przezorność, tylko zwykłe wygodnictwo. No cóż, najwyraźniej nie mam zadatków na prawdziwą twardzielkę :/
nad Sołą© niradhara
Nad Sołą przerzucona była niegdyś kładka, dzięki której skracała się znacznie droga do Kęt. Korzystali z niej głównie uczniowie, dojeżdżający tędy na rowerach do kęckich szkół średnich. W czasie majowej powodzi olbrzymia siła napierającej wody spowodowała katastrofalne zniszczenia. Kładka do dzisiejszego dnia nie została odbudowana, a młodzież musi jeździć teraz główną drogą, po której teraz, w związku z reorganizacją ruchu, jeździ mnóstwo tirów.
Kajman robi mi fotkę© niradhara
a teraz przesiadka na rower wodny© niradhara
Kiedy wyjeżdżaliśmy z domu, śnieg delikatnie prószył, wkrótce jednak zaczął sypać intensywnie. Piotrek wrócił do domu, a ja pojechałam w stronę Hecznarowic.
coraz mocniej prószy© niradhara
Bardzo szybko wielkie płatki śniegu zalepiły mi okulary. Zdjęłam je więc, ale wtedy śnieg wpadał mi do oczu, kłując niemiłosiernie.
innych bikerów nie widać© niradhara
W powietrzu powstała skomplikowana mieszanina śniegu padającego i zwiewanego z pól, spajana gęstym dymem z kominów i ograniczająca widoczność. Nieliczne, jadące drogą samochody pojawiały się i znikały jak duchy. Warunki na drodze stały się niebezpieczne i postanowiłam wrócić do domu. Tylko gdzieś pod czaszką kołatała się niewygodna myśl, że może nie ciągnie mnie tam przezorność, tylko zwykłe wygodnictwo. No cóż, najwyraźniej nie mam zadatków na prawdziwą twardzielkę :/
zawieje i zamiecie© niradhara
niradhara
