Zbliżające się festum omnium sanctorum skłania do rozmyślań nad przemijaniem i sensem życia. Czasem zapominamy o tym, że żadna chwila się nie powtórzy i zamiast żyć trwamy w letargu. Tak właśnie minął mi październik. Dziś uświadomiłam sobie, że najwyższy czas otrząsnąć się z depresyjnych nastrojów, pogodzić z zimnem oraz ciemnością i znów zacząć pedałować ...
Przez ostatnie 4 dni jeździłam jedynie do pracy i z pracy. Żeby się nie rozdrabniać wpisuję to jednorazowo. Pogoda ładna, ale niestety jabłka, gruszki i orzechy spadają z drzew i popołudnia spędzałam w sadzie, walcząc z urodzajem :)
Dziś po raz pierwszy spotkałam najsłynniejszego bezdomnego w okolicy. Spędza życie wożąc ze sobą cały dobytek w rowerowej przyczepce. Podróżują z mim psy i kot. Najbardziej wstrząsający był dla mnie widok powiewającej narodowej flagi. Kochać kraj, który skazał go na życie włóczęgi... to budzi szacunek i współczucie :(
niradhara
