zabytki ukryte wśród sadów
Niedziela, 24 lipca 2011
· Komentarze(17)
Kategoria wycieczki z campingów, zamki, pałace, dwory
O piątej rano obudził nas odgłos deszczu tłukącego o dach przyczepy. Piotrek przez sen mruknął „to może wyłączymy budzik..” No i pospaliśmy sobie :) Potem w uroczystym skupieniu piliśmy jedną kawę za drugą, uzupełnialiśmy wpisy … i tak zeszło do południa. W końcu, dręczeni wyrzutami sumienia, że marnujemy dzień, wyruszyliśmy w kierunku Koprzywnicy. Dżips zrobił nas zaraz na początku lekko w konia, nie znał bowiem najnowszych ścieżek rowerowych i przesmyczył nas dookoła miasta, dzięki temu jednak zrobiliśmy fotki Szkotom i przejechaliśmy prowadzącą lessowym wąwozem ulicą Salve Regina.
Trasa rowerowa początkowo prowadziła nas równolegle do Wisły, później kluczyła pomiędzy sadami owocowymi. Spokój, brak ruchu – niby idylla, ale monotonia krajobrazu była tak przytłaczająca, że tylko z rzadka zamiast drzewek owocowych trafił się zagon kapusty.
Fakt, jedzie się dobrze – ciągle w tym samym tempie, bez zmiany przełożeń. Gdyby jednak od czasu do czasu nie było zakrętów, to można byłoby usnąć w czasie jazdy. Napotkane po drodze dzieci są tak znudzone, że dla rozrywki nawet obcym mówią „dzień dobry”. Starzy siedzą na progach domów i patrzą na drogę, a wielu młodych już w godzinach wczesnopopołudniowych porusza się lotem koszącym. Wreszcie (a przecież to tylko ok. 20 km) dotarliśmy do Koprzywnicy.
Znajduje się tu Klasztor Cystersów (obecnie Kościół Parafialny pw. Św Floriana) należący do Europejskiego Szlaku Cystersów. Powszechnie przyjęto rok 1185 jako datę jego fundacji, kiedy to do niewielkiej wsi nad rzeczką Koprzywnianką przybyła pierwsza grupa mnichów. Fundatorem był Komes Mikołaj z rodu Bogoriów. Wydzielił on ze swych posiadłości spory kompleks dóbr i przekazał go na uposażenie nowej placówce klasztornej.
Opactwo musiało rozwijać się pomyślnie, skoro już w 1 ćw. XIII w. podjęto wysiłek budowy okazałej świątyni, a krótko potem kompleksu klasztornego. Spore szkody opactwu poczyniły najazdy tatarskie w roku 1241, a w1259 spalono nawet klasztor. W wyniku tych spustoszeń książę Bolesław Wstydliwy nadał klasztorowi szereg przywilejów. Określił on Koprzywnicę jako targ na prawie niemieckim, a legat papieski zatwierdził klasztorowi dziesięciny z dwudziestu pięciu wsi. Na skutek reformy przeprowadzonej przez Edmunda a Cruce i wprowadzenia prowincji polskiej, Koprzywnicy wyznaczono w 1580 r. liczbę dwudziestu zakonników, którzy powinni zamieszkiwać klasztor.
W tym czasie opactwo kontynuowało dotychczasową linię rozwoju gospodarczego, opierając swą siłę na dobrach ziemskich, tworzonych folwarkach, centrum handlu lokalnego, jakim był ośrodek miejski w Koprzywnicy, oraz na dochodach z dziesięcin, młynów i przywilejów monarszych.
W kwietniu 1819 r. decyzją władz carskich, którą wcielił w życie rząd Królestwa Polskiego, klasztor skasowano. Zabudowania klasztorne przeznaczono dla parafii koprzywnickiej i oddano w zarząd diecezjalny Kościół i budynki klasztorne uległy uszkodzeniu podczas obu wojen światowych. W latach 1948-1949 przeprowadzono prace konserwatorskie.
Teraz Piotrek koniecznie chce dojechać do Łoniowa. Zgadzam się, a potem przeklinam w duchu, że dałam się namówić. Jedziemy główną, ruchliwą drogą. Po lewej słupki i zwężenie jezdni, po prawej dziury gabarytami niemal równe lejom po bombach. Czy warto było ryzykować życie, by zobaczyć pałac zza ogrodzenia?
Pałac w Łoniowie powstał w połowie XVIII wieku. Wtedy to ówcześni właściciele wsi Łoniów Moszyńscy (potomkowie naturalnej córki Augusta II Mocnego i jego faworyty Anny Konstancji von Hoym, znanej jako hrabina Cosel ) postanowili na miejscu dotąd zajmowanym przez dwór wybudować pałac - obiekt wygodny, nowoczesny i reprezentacyjny. Opracowanie projektu powierzono znanemu architektowi z Krakowa, Antoniemu Łuszczkiewiczowi.
Na szczęście dalej znów jedziemy bocznymi drogami wśród sadów. Dojeżdżamy do Sulisławic. Tu znajduje się jedno z najsławniejszych Sanktuariów Maryjnych w diecezji sandomierskiej. Tworzy je zabytkowy zespół dwóch kościołów.
Stary, malutki kościół Narodzenia NMP, zachował późnoromańskie detale architektoniczne. Wzniesiony został około poł. XIII w. zapewne przez warsztat zatrudniony przy budowie klasztoru cystersów w Koprzywnicy. Zachowała się część zachodnia kościoła z portalem. Część wschodnia dobudowana w miejsce drewnianej ok. 1600r., zakrystia z XVIII w. Wnętrze kryte stropem ma wyposażenie barokowe.
Nowy zbudowano w latach 1871-88 wg projektu architekta Wojciecha Bobińskiego. Neogotycka trójnawowa bazylika prezentuje zewnątrz klasyczny gotycki system szkarp i łuków przyporowych. W ołtarzu głównym znajduje się niewielkich rozmiarów obraz Misericordia Domini. Malowany na desce, późnogotycki, w 1659 r uznany za cudowny znany licznym pielgrzymom pod nazwą Matki Boskiej Bolesnej Sulisławskiej.
Zaczyna kropić, na horyzoncie widać czarne chmurzyska. Wracamy na camping. Gdy dojeżdżamy do Sandomierza okazuje się, że mieliśmy szczęście, bo tu nieźle lało.
Uwaga: teraz będzie fotorelacja wieczorna. Ortodoksyjni cykliści stanowczo nie powinni jej oglądać, jako że stare miasto zaliczyliśmy per pedes ;)
najazd Szkotów na Sandomierz© niradhara
ulica Salve Regina© niradhara
Trasa rowerowa początkowo prowadziła nas równolegle do Wisły, później kluczyła pomiędzy sadami owocowymi. Spokój, brak ruchu – niby idylla, ale monotonia krajobrazu była tak przytłaczająca, że tylko z rzadka zamiast drzewek owocowych trafił się zagon kapusty.
Wisła podchodzi pod wały© niradhara
Flatlandia© niradhara
młody sad© niradhara
owocujący sad© niradhara
Fakt, jedzie się dobrze – ciągle w tym samym tempie, bez zmiany przełożeń. Gdyby jednak od czasu do czasu nie było zakrętów, to można byłoby usnąć w czasie jazdy. Napotkane po drodze dzieci są tak znudzone, że dla rozrywki nawet obcym mówią „dzień dobry”. Starzy siedzą na progach domów i patrzą na drogę, a wielu młodych już w godzinach wczesnopopołudniowych porusza się lotem koszącym. Wreszcie (a przecież to tylko ok. 20 km) dotarliśmy do Koprzywnicy.
dojechaliśmy do Koprzywnicy© niradhara
Znajduje się tu Klasztor Cystersów (obecnie Kościół Parafialny pw. Św Floriana) należący do Europejskiego Szlaku Cystersów. Powszechnie przyjęto rok 1185 jako datę jego fundacji, kiedy to do niewielkiej wsi nad rzeczką Koprzywnianką przybyła pierwsza grupa mnichów. Fundatorem był Komes Mikołaj z rodu Bogoriów. Wydzielił on ze swych posiadłości spory kompleks dóbr i przekazał go na uposażenie nowej placówce klasztornej.
Klasztor Cystersów - 1© niradhara
Opactwo musiało rozwijać się pomyślnie, skoro już w 1 ćw. XIII w. podjęto wysiłek budowy okazałej świątyni, a krótko potem kompleksu klasztornego. Spore szkody opactwu poczyniły najazdy tatarskie w roku 1241, a w1259 spalono nawet klasztor. W wyniku tych spustoszeń książę Bolesław Wstydliwy nadał klasztorowi szereg przywilejów. Określił on Koprzywnicę jako targ na prawie niemieckim, a legat papieski zatwierdził klasztorowi dziesięciny z dwudziestu pięciu wsi. Na skutek reformy przeprowadzonej przez Edmunda a Cruce i wprowadzenia prowincji polskiej, Koprzywnicy wyznaczono w 1580 r. liczbę dwudziestu zakonników, którzy powinni zamieszkiwać klasztor.
Klasztor Cystersów -2© niradhara
W tym czasie opactwo kontynuowało dotychczasową linię rozwoju gospodarczego, opierając swą siłę na dobrach ziemskich, tworzonych folwarkach, centrum handlu lokalnego, jakim był ośrodek miejski w Koprzywnicy, oraz na dochodach z dziesięcin, młynów i przywilejów monarszych.
Klasztor Cystersów - 3© niradhara
Klasztor Cystersów - 4© niradhara
W kwietniu 1819 r. decyzją władz carskich, którą wcielił w życie rząd Królestwa Polskiego, klasztor skasowano. Zabudowania klasztorne przeznaczono dla parafii koprzywnickiej i oddano w zarząd diecezjalny Kościół i budynki klasztorne uległy uszkodzeniu podczas obu wojen światowych. W latach 1948-1949 przeprowadzono prace konserwatorskie.
Klasztor Cystersów - 5© niradhara
Klasztor Cystersów - 6© niradhara
Teraz Piotrek koniecznie chce dojechać do Łoniowa. Zgadzam się, a potem przeklinam w duchu, że dałam się namówić. Jedziemy główną, ruchliwą drogą. Po lewej słupki i zwężenie jezdni, po prawej dziury gabarytami niemal równe lejom po bombach. Czy warto było ryzykować życie, by zobaczyć pałac zza ogrodzenia?
pałac Moszyńskich© niradhara
Pałac w Łoniowie powstał w połowie XVIII wieku. Wtedy to ówcześni właściciele wsi Łoniów Moszyńscy (potomkowie naturalnej córki Augusta II Mocnego i jego faworyty Anny Konstancji von Hoym, znanej jako hrabina Cosel ) postanowili na miejscu dotąd zajmowanym przez dwór wybudować pałac - obiekt wygodny, nowoczesny i reprezentacyjny. Opracowanie projektu powierzono znanemu architektowi z Krakowa, Antoniemu Łuszczkiewiczowi.
przyłapany na podjadaniu© niradhara
Na szczęście dalej znów jedziemy bocznymi drogami wśród sadów. Dojeżdżamy do Sulisławic. Tu znajduje się jedno z najsławniejszych Sanktuariów Maryjnych w diecezji sandomierskiej. Tworzy je zabytkowy zespół dwóch kościołów.
doimy Unię© niradhara
Piotrek idzie zwiedzać© niradhara
Stary, malutki kościół Narodzenia NMP, zachował późnoromańskie detale architektoniczne. Wzniesiony został około poł. XIII w. zapewne przez warsztat zatrudniony przy budowie klasztoru cystersów w Koprzywnicy. Zachowała się część zachodnia kościoła z portalem. Część wschodnia dobudowana w miejsce drewnianej ok. 1600r., zakrystia z XVIII w. Wnętrze kryte stropem ma wyposażenie barokowe.
stary kościół© niradhara
ołtarz w starym kościele© niradhara
stary kościół w Sulisławicach© niradhara
cóż za piękny sufit© niradhara
Nowy zbudowano w latach 1871-88 wg projektu architekta Wojciecha Bobińskiego. Neogotycka trójnawowa bazylika prezentuje zewnątrz klasyczny gotycki system szkarp i łuków przyporowych. W ołtarzu głównym znajduje się niewielkich rozmiarów obraz Misericordia Domini. Malowany na desce, późnogotycki, w 1659 r uznany za cudowny znany licznym pielgrzymom pod nazwą Matki Boskiej Bolesnej Sulisławskiej.
bazylika w Sulisławicach© niradhara
wnętrz bazyliki© niradhara
organy© niradhara
kolejny piękny sufit© niradhara
Zaczyna kropić, na horyzoncie widać czarne chmurzyska. Wracamy na camping. Gdy dojeżdżamy do Sandomierza okazuje się, że mieliśmy szczęście, bo tu nieźle lało.
ten szlak zaprowadzi nas na camping© niradhara
wracamy do Sandomierza© niradhara
Uwaga: teraz będzie fotorelacja wieczorna. Ortodoksyjni cykliści stanowczo nie powinni jej oglądać, jako że stare miasto zaliczyliśmy per pedes ;)
najpierw lodziki© niradhara
potem "Czerwony Kapturek"© niradhara
Piotrk wybrał "Straż Nocną" :)© niradhara
budynek Poczty Polskiej© niradhara
sandomierski ratusz© niradhara
fotka zbiorowa ratusza i kamieniczek© niradhara
niradhara
