Słońce. Śpiew ptaków.  Puste drogi. Czego można chcieć więcej?

Leniwie wśród pól i stawów.

Poranna jazda spokojnymi, bocznymi drogami. Tak cichymi, że słychać tylko śpiew ptaków, własne myśli i nawigację rowerową ;)







Pokaż trasę GPS

Dziesięć dni po pierwszej operacji i cztery dni przed kolejną. Obserwuję reakcje  swojego organizmu, a nie widoki, więc nie ma o czym pisać. Fotki robię odruchowo, jak pies Pawłowa :D

Z Nidka kieruję się w stronę Osieka. Jadę bocznymi, pustymi drogami. To jest to, co najbardziej lubię – cisza, spokój i sympatyczne widoczki.



Ten kibic nie może się już chyba doczekać na mecz!  :D



Dojeżdżam wreszcie do Osieka. Tutejszy drewniany kościół pw św. Andrzeja zbudowano najprawdopodobniej w latach 1538–49 na miejscu poprzedniego.  W końcu XV i na początku XVII w. kościół służył jako zbór kalwiński. Kościół otoczony jest pięknymi dębami liczącymi ponad 500 lat.













Pokaż trasę GPS

Pokaż trasę GPS

„Jak dobrze wstać skoro świt,
jutrzenki blask duszkiem pić.
Nim w górze tam skowronek zacznie tryl,
jak dobrze wcześnie wstać dla tych chwil…”



Człowiek jest chyba jednym stworzeniem, które gasi pragnienie jutrzenką ;)





Jeszcze biedniejsze są ryby w małych stawach. Lustro wody pokryte jest grubym zielonym kożuchem, odcinającym dopływ tlenu, którego i tak w wysokich temperaturach nie ma w wodzie zbyt wiele :(





















Pokaż trasę GPS

Krótka przejażdżka trasą standardową pośród żółciejących pól, zapachu kwiatu i śpiewu ptaków :-)

Zagubiona w rzepaku © niradhara

My bike © niradhara

Obiecałam sobie wprawdzie, że nie wyjdę na rower, dopóki w oczy kłuć będzie zalegające wszędzie białe paskudztwo, ale gdy rano zadzwonił Lunatryk i powiedział: „jak nie chcesz jechać, to pożycz mi mapę, bo ja nie odpuszczę!”, policzki zarumieniły mi się ze wstydu i wyszeptałam tylko do słuchawki: „daj mi tylko chwilę na przebranie się w rowerowe ciuchy”.

i znów na blogu Lunatryka będą świetne fotki © niradhara

No i tak to pojechaliśmy sobie razem w kierunku stawów w Dankowicach. Po drodze Patryk wypatrzył ciekawe ule, jakieś kapliczki i wiatraczki. Niestety większość stała dość daleko od drogi, a przedzieranie się do nich przez mokry śnieg nie wydało mi się zachęcające. Na pocieszenie przeleciał nam nad głową najprawdziwszy bocian. Nie zdążyłam go wprawdzie sfocić, ale radość i nadzieja na nadejście wiosny rozgrzały mi serce :-)

jak śniegi zejdą trzeba się będzie bliżej temu przyjrzeć © niradhara

staw w Dankowicach © niradhara

Nadzieja owa znalazła się jednak w opozycji do śniegu z deszczem, który zaczął bezczelnie kapać nam na nosy w Jawiszowicach. Na dodatek okazało się, że zabytkowy drewniany kościółek jest zamknięty, mimo iż dziś niedziela i nie nacieszymy się pięknem jego wnętrza.

na szlaku architektury drewnianej © niradhara

Droga powrotna do domu nie obfitowała ani w piękne widoki ani w ciekawe wydarzenia i nie byłoby właściwie o czym pisać, gdyby nie myśl nagła, zainspirowana „Podręcznikiem dla leszczyków”, że zamiast montowania na kole trzech magnesów, które trzeba przecież kupić za ciężko zarobione pieniądze, wystarczy samemu się roztroić i wtedy przejechane kilometry uwzględniać w statystykach z przelicznikiem x3. Natychmiast wyjęłam z głębi mej przepastnej sakwy czarodziejską różdżkę, zmultiplikowałam Patryka i wykonałam stosowną fotkę, żeby żaden złośliwy komentator nie zarzucił mi niedostatecznej dokumentacji wpisu! ;-)

Lunatrykowa trójca © niradhara

Pokaż trasę GPS

Być może nie ma się czym chwalić, bo są na Bikestats tacy, którzy dystans równy połowie długości równika pokonują w ciągu roku, w dodatku jeżdżąc z prędkością o jakiej mogę tylko pomarzyć. A jednak cieszę się, bo żaden z wliczonych przeze mnie do statystyk kilometrów nie został wykręcony na trenażerze, rowerku magnetycznym, czy innej podejrzanej machinie. Wszystkie dały mi radość jazdy i wiele wspaniałych wrażeń :-)

przez Wilamowice przechodzi wiele ciekawych rowerowych tras © niradhara

od kościółka w Starej Wsi zaczęło się moje zainteresowanie architekturą drewnianę © niradhara

To dobry moment, żeby podziękować Błażejowi – twórcy Bikestats za to, że ono istnieje, tym z Was, których spotkałam w realu, za chwile wspólnie spędzone na rowerowych wycieczkach, a tym którzy zaglądają na ten blog, za zainteresowanie i wiele pozytywnych komentarzy :-)

ptasia wyspa czeka jeszcze na swych lokatorów © niradhara

stoję i słucham szumu © niradhara

Dzisiejszą trasę zaplanowałam w kształcie pętelki prowadzącej przez moje ulubione miejscówki. Tak się złożyło, że ów jakże ważny dla mnie, dwudziestotysięczny kilometr wypadł akurat na najulubieńszej z nich – zaporze w Porąbce. To chyba dobra wróżba, jak sądzicie?

moje magiczne miejsce © niradhara

Pokaż trasę GPS