Trwają właśnie Dni Kęt. Spodziewałam się ciekawych imprez i pięknych koncertów, tymczasem rozlegający się ze sceny okrutny łomot skutecznie przepłaszał wszystkich, poza dotkniętymi ostatnim stadium głuchoty :-(

zabawa w czasie Dni Kęt © niradhara

atrakcje dla najmłodszych © niradhara

weterani szos © niradhara

gaz do dechy i wiatr we włosach © niradhara

opustoszały rynek © niradhara

Ach, Funio… odkąd pojawił się w naszym domu, nie mam czasu na rower. Zostały mi tylko dojazdy do pracy i wypady do sklepu po mięsko dla psiaka. Wychowanie szczeniaczka jest niezwykle absorbujące: nauka czystości (to mamy już opanowane), zaznajamianie z terenem wokół domu, przybieganie na zawołanie (idzie świetnie, no chyba, że pod nosem jest akurat coś atrakcyjnego i wymagającego natychmiastowego zbadania), komendy „siad” i „waruj” (ulubione, bo ich prawidłowe wykonanie nagradzane jest smakołykami), poznawanie ludzi i innych psów… Dziś zaliczyliśmy pierwszy prawdziwy, długi spacer. Wygląda na to, że ten rok nie będzie dla mnie rekordowy pod względem ilości przejechanych kilometrów :-)

miło, że mnie odwiedziłaś © niradhara

Tyle wspaniałych propozycji, tyle pięknych rowerowych imion, aż trudno wybrać! Serdecznie dziękuję wszystkim za pomoc! Nie tylko Bikestatowicze wytężali wyobraźnię. Rodzina też nie próżnowała. Marcin (nasz syn) upierał się przy pochodzącym z mitologii greckiej imieniu Orion. Jan Parandowski pisał o nim: „Wielki łowca Orion - był to mąż cudnej urody i tak olbrzymiej postawy, że stąpając po dnie morza, miał głowę nad falami.” To do naszego psiaka pasuje. Jego grube łapy dobitnie świadczą o tym, że będzie potężny, a i niepospolitej urody odmówić mu nie można.

kiedyś będę wielki © niradhara

Wpisaliśmy już nawet owego Oriona do książeczki zdrowia psa, ale… Piotrek ciągle się mylił wołając na niego Orkan, ja się myliłam i wołałam Orin (ciąg podświadomych skojarzeń: Orion --> Orin --> Rino czyli imię jednego z naszych nieżyjących owczarków), a ojciec generalnie co chwila zapominał jakież to udziwnione imię było. Wreszcie dziś rano znaleźliśmy wśród komentarzy propozycję, która od razu przemówiła do naszych serc. No i mamy psa dwojga imion. Orion będzie figurować jedynie w dokumentach, a tak naprawdę to będzie… FUNIO!

na wszystko musi być dokument © niradhara

Drogi Tomku, pisałeś jeszcze przed północą, więc nie wiem czy to było propozycja serio czy tylko żart primaaprilisowy? Tak czy inaczej FUNIO wygrał, a Ty wpadłeś po uszy. Będzie Cię odtąd męczyć permanentna czkawka. Jak wiesz, stare przesądy mówią, że dzieje się tak, gdy ktoś nas wspomina. Wyobraź sobie teraz działające na odległość sprzężenie:

Ja: Funio, podaj łapę.
Ty: czkawka
Ja: Funio, aport.
Ty: czkawka
Ja: Brawo Funio, piękną kupę zrobiłeś.
Ty: czkawka
Ja: Funio, nie zjadaj butów!
Ty: czkawka
Ja: Funio, jesteś najpiękniejszy na świecie, kocham Cię!
Ty: uporczywa czkawka ;-)

Funio to ma nosa ;-) © niradhara

No i jeszcze jedno – jako zwycięzca konkursu w nagrodę zostaniesz ojcem chrzestnym czyli przyjeżdżasz i stawiasz flaszkę ;-)

Dziś w nocy odszedł od nas na zawsze nasz najwierniejszy przyjaciel Gero. Jego niespodziewana śmierć przepełniła czarę goryczy...

na zawsze już pusty sad © niradhara

Wczoraj, po kilkumiesięcznej chorobie, odeszła Piotrka mama, zostawiając nas w smutku i zadumie nad ulotnością chwil i sensem życia.

nie da się dwa razy wejść do tej samej rzeki © niradhara

razem, na dobre i złe © niradhara

Boczne drogi, słońce i śpiew ptaków.

taki tam banał © niradhara

nie każdy zachód słońca jest romantyczny © niradhara

Pokaż trasę GPS

+ dojazd do pracy

Jechałam właśnie w stronę Porąbki, gdy nagle w kieszeni kurtki rozdzwonił się telefon. Okazało się, że Janusz507 i Vanhelsing minęli właśnie Oświęcim i postanowili wpaść do Kobiernic. Przeliczyłam szybko dystanse, uwzględniłam średnie prędkości – szosową (ich) i bułczaną* (moją) i wyszło mi, że spotkamy się na rynku w Wilamowicach. Tak też się stało. Przyjechaliśmy razem do Kobiernic, porozmawiali chwilę przy herbatce, po czym oni wsiedli na rowery i zniknęli w mrokach nocy.

jaworzańska ekipa w Kobiernicach © niradhara

Januszu, Piotrze, było mi bardzo miło, że zechcieliście wpaść. Zapraszam znowu :-)
__________________________________________________
* - prędkość bułczana jest to maksymalna prędkość rozwijana przez starsze panie pędzące po bułki do sklepu ;-)

Ktoś mądry powiedział „jeśli chcesz rozśmieszyć Pana Boga, opowiedz mu o swoich planach”. Ostatnio oboje z Piotrkiem w nadmiarze doświadczamy dowodów prawdziwości tego stwierdzenia, postanowiłam zatem po prostu cieszyć się chwilą i świecącym słońcem.

rower mój widzę ogromny © niradhara

skrzydła białe a szyja brudna © niradhara

słońce zaszło, pora wracać do domu © niradhara

Do przebytego dystansu dodać wypada dojazd do pracy i do dentysty. BTW – kto powiedział, że to człowiek jest koroną stworzenia? Siedząc na fotelu dentystycznym marzyłam, by być jak rekin. W jego szczęce znajduje się kilkanaście generacji zębów, które są wymieniane po zniszczeniu. Wymiana może następować nawet po pięciu dniach. Bardzo praktyczne, prawda? No i ten uśmiech ;-D


Pokaż trasę GPS

W ramach obowiązków służbowych byłam dziś na szkoleniu, na którym zostałam zatruta czymś, co w interpretacji organizatorów miało być obiadem. Najbardziej podejrzanym składnikiem owej karmy był ocet z dodatkiem jakichś warzyw. Myślałam, że na rowerze minie mi straszliwy ból żołądka , ale niestety robił się coraz straszliwszy, skróciłam więc planowaną trasę i rozpoczęłam kurację starą i sprawdzoną metodą. Teraz powoli wracam do świata żywych, a nawet wesołych ;-D

pola już zielenieją © niradhara

tajemnicza ruina w Czańcu © niradhara

Pokaż trasę GPS

Wpis nieciekawy, ale Ordnung muss sein.