zamek w Baranowie Sandomierskim
Niedziela, 24 lipca 2011
· Komentarze(10)
Kategoria wycieczki z campingów, zamki, pałace, dwory
Plan na ten rok zakładał zwiedzanie zamków, pałaców i dworów. Trzymając się go postanowiliśmy z Piotrkiem pojechać do Baranowa Sandomierskiego, by zobaczyć jeden z najpiękniejszych renesansowych zamków w Polsce.
Szczerze mówiąc nie pamiętam już, kiedy ostatnio jeździłam po płaskim. Zawsze tylko góry albo w najgorszym razie pagórki. Sądziłam więc, że dziś będzie lajcik. Nie było. Przez cała drogę do Baranowa wiatr wiał nam prosto w twarz. To akurat drobiazg, wszak i u nas wiatr jest zjawiskiem normalnym. Najgorsza była nuda – żadnych uroczych widoczków zachęcających do wyciągnięcia aparatu. Albo pola, albo las, albo nieciekawe wioski. Strasznie mi się kilometry dłużyły.
Dojechaliśmy wreszcie do celu, pokręciliśmy się trochę po rynku. Jakaś sztywna panienka chciała uwieść Piotrka, ale zachowałam czujność! ;)
Bilety do zamkowego muzeum nie są drogie, a ochrona zobowiązała się do pilnowania naszych rowerów – jak miło :) Teraz kilka słów historii. Rezydencję w Baranowie Sandomierskim wzniesiono w drugiej połowie XVI w. z inicjatywy starosty radziejowskiego Rafała V Leszczyńskiego herbu Wieniawa. Początkowo był tu dwór renesansowy a w zamek rozbudował go jego syn - wojewoda brzeski Andrzej Leszczyński.
Zamek w Baranowie Sandomierskim przechodził kolejno w posiadanie rodzin: Wiśniowieckich, Sanguszków, Lubomirskich, Małachowskich, Potockich i Krasickich. W 1867r. wystawione na licytację dobra baranowskie, nabył Feliks Dolański. Następnie zamek dziedziczy Stanisław Dolański, który postanawia zniszczony po pożarze w 1898r. obiekt odrestaurować. Pod kierunkiem krakowskiego architekta Tadeusza Stryjeńskigo, przeprowadzono zmiany w rozkładzie pomieszczeń. W tym czasie m.in. w narożnej komnacie parteru, urządzono secesyjną kaplicę. Została ona ozdobiona imponującymi witrażami Józefa Mehoffera oraz ołtarzem z wyjątkowym obrazem Jacka Malczewskiego „Matka Boska Niepokalana”.
Z zamkiem związanych jest wiele legend. Oto jedna z nich. Była akurat wigilia, więc pan zamku Rafał Leszczyński wyruszył z darami do obozu partyzantów Czarnieckiego stacjonujących w obozie nad Sanem. W zamku pozostała tylko córka Leszczyńskiego i służba zajęta przygotowywaniem wieczerzy. Wtem ktoś krzyknął: "Szwedzi idą!". Po chwili do zamku zaczęli wbiegać w panice mieszkańcy Baranowa szukający tu schronienia. Młoda Leszczyńska nie ulękła się, rozkazała zaryglować bramę i poszła do baszty, w której znajdował się kaplica. Tam zaczęła się żarliwie modlić przed słynącym cudami obrazem Matki Boskiej. Gdy Szwedzi przystąpili do szturmu bramy, nakazała otworzyć tajne przejście łączące zamek w Baranowie z Sandomierzem. Wszyscy udali się do lochu, ale sama Leszczyńska poszła nadal modlić się do kaplicy.
Wtem w oknie zobaczyła wielką czarną chmurę, która spowiła niebo. Posypał się z niej kamienny grad, który wywołał popłoch wśród Szwedów. Ich zbroje były bowiem za słabe, aby oprzeć się spadającym na nich z potworną siłą kamieniom. Najeźdźcy rozbiegli się więc w popłochu, a zamek i ukrywający się w nim ludzie zostali uratowani. Podczas pasterki wszyscy uroczyście podziękowali Bogu za ocalenie. Podobno ci co stali najbliżej młodej Leszczyńskiej widzieli otaczający ją obłok, który znikł po nabożeństwie.
W podziemiach zamku można jeszcze zwiedzić małą wystawę archeologiczną oraz zmieniające się kolekcje tematyczne. Tym razem były muszelki, więc odpuściliśmy sobie.
Kolejnym punktem programu miał być zamek w Tarnobrzegu. Najpierw jednak przyjrzeliśmy się rynkowi i klasztorowi dominikanów.
Klasztor i kościół ufundowane zostały przez rodzinę Tarnowskich wiślickim aktem erekcyjnym z 29 czerwca 1676 roku. W 1693 r. dominikanie rozpoczęli budowę nowego kościoła. 22 czerwca 1703 roku, podczas budowy murowanej świątyni, ogień strawił pozostałą część drewnianego klasztoru. Nowy, murowany kościół oraz klasztor wzniesiono w stylu barokowym, a projektantem był Jan Michał Link. W sierpniu 1706 roku nowy, murowany kościół razem z ołtarzami konsekrował biskup krakowski Stanisław Franciszek Biegański. Całkowite wyposażenie wnętrza kościoła ukończono dopiero w r. 1782. W 1915 roku żołnierze austriaccy zniszczyli chór, organy, sklepienia i ołtarze. Gruntowną renowację świątyni wykonano roku 1930.
Budowa zamku została zapoczątkowana w XV wieku jako wieżowy dwór obronny. W XVII i XVIII wieku został adoptowany przez rodzinę Tarnowskich i przebudowany. Do zamku dodano system fortyfikacji bastionowych. W 1830 roku zamek został ponownie przebudowany na rezydencję – muzeum w stylu neogotyku, według projektu architekta Franciszka Marii Lanciego. Tarnowscy zgromadzili w zamku wielkie zbiory dzieł sztuki, bibliotekę i archiwum. Zamek spłonął w 1929 r. i w trakcie odbudowy otrzymał formy neobarokowe. Wokół zamku założono w XIX wieku rozległy park krajobrazowy. Obecnie w zamku przeprowadzany jest gruntowny remont, przystosowujący go do funkcji muzealnej.
Dalej było wesoło. Najpierw nasz dżips zapętlił się i wodził nas w kółko, potem okazało się, że prom, którym mieliśmy zamiar przeprawić się na drugą stronę Wisły z niewiadomych przyczyn nie kursuje i kursować nie będzie. Zrezygnowani wróciliśmy na rynek i pocieszyliśmy się wielkimi lodami :)
W okolicy nic godnego uwagi już nie było, wróciliśmy zatem na camping. Wieczorkiem jeszcze spacer do fantastycznej lodziarni i podziwianie starego miasta. Trzeba tu będzie wrócić z aparatem i zrobić kilka nocnych fotek.
cel dzisiejszej wycieczki© niradhara
Sandomierz zostaje za nami© niradhara
Szczerze mówiąc nie pamiętam już, kiedy ostatnio jeździłam po płaskim. Zawsze tylko góry albo w najgorszym razie pagórki. Sądziłam więc, że dziś będzie lajcik. Nie było. Przez cała drogę do Baranowa wiatr wiał nam prosto w twarz. To akurat drobiazg, wszak i u nas wiatr jest zjawiskiem normalnym. Najgorsza była nuda – żadnych uroczych widoczków zachęcających do wyciągnięcia aparatu. Albo pola, albo las, albo nieciekawe wioski. Strasznie mi się kilometry dłużyły.
plaskatość niemożebna© niradhara
Dojechaliśmy wreszcie do celu, pokręciliśmy się trochę po rynku. Jakaś sztywna panienka chciała uwieść Piotrka, ale zachowałam czujność! ;)
Piotrek zainteresował sie jakąś panienką© niradhara
Bilety do zamkowego muzeum nie są drogie, a ochrona zobowiązała się do pilnowania naszych rowerów – jak miło :) Teraz kilka słów historii. Rezydencję w Baranowie Sandomierskim wzniesiono w drugiej połowie XVI w. z inicjatywy starosty radziejowskiego Rafała V Leszczyńskiego herbu Wieniawa. Początkowo był tu dwór renesansowy a w zamek rozbudował go jego syn - wojewoda brzeski Andrzej Leszczyński.
no to dojechaliśmy© niradhara
mały drapieżnik© niradhara
dziedziniec zamkowy© niradhara
maszkaron chroni przed złymi mocami© niradhara
Zamek w Baranowie Sandomierskim przechodził kolejno w posiadanie rodzin: Wiśniowieckich, Sanguszków, Lubomirskich, Małachowskich, Potockich i Krasickich. W 1867r. wystawione na licytację dobra baranowskie, nabył Feliks Dolański. Następnie zamek dziedziczy Stanisław Dolański, który postanawia zniszczony po pożarze w 1898r. obiekt odrestaurować. Pod kierunkiem krakowskiego architekta Tadeusza Stryjeńskigo, przeprowadzono zmiany w rozkładzie pomieszczeń. W tym czasie m.in. w narożnej komnacie parteru, urządzono secesyjną kaplicę. Została ona ozdobiona imponującymi witrażami Józefa Mehoffera oraz ołtarzem z wyjątkowym obrazem Jacka Malczewskiego „Matka Boska Niepokalana”.
kaplica zamkowa© niradhara
jeden z witraży© niradhara
Z zamkiem związanych jest wiele legend. Oto jedna z nich. Była akurat wigilia, więc pan zamku Rafał Leszczyński wyruszył z darami do obozu partyzantów Czarnieckiego stacjonujących w obozie nad Sanem. W zamku pozostała tylko córka Leszczyńskiego i służba zajęta przygotowywaniem wieczerzy. Wtem ktoś krzyknął: "Szwedzi idą!". Po chwili do zamku zaczęli wbiegać w panice mieszkańcy Baranowa szukający tu schronienia. Młoda Leszczyńska nie ulękła się, rozkazała zaryglować bramę i poszła do baszty, w której znajdował się kaplica. Tam zaczęła się żarliwie modlić przed słynącym cudami obrazem Matki Boskiej. Gdy Szwedzi przystąpili do szturmu bramy, nakazała otworzyć tajne przejście łączące zamek w Baranowie z Sandomierzem. Wszyscy udali się do lochu, ale sama Leszczyńska poszła nadal modlić się do kaplicy.
schodami w górę© niradhara
schodami w dół© niradhara
Kajman podziwia krużganki© niradhara
Wtem w oknie zobaczyła wielką czarną chmurę, która spowiła niebo. Posypał się z niej kamienny grad, który wywołał popłoch wśród Szwedów. Ich zbroje były bowiem za słabe, aby oprzeć się spadającym na nich z potworną siłą kamieniom. Najeźdźcy rozbiegli się więc w popłochu, a zamek i ukrywający się w nim ludzie zostali uratowani. Podczas pasterki wszyscy uroczyście podziękowali Bogu za ocalenie. Podobno ci co stali najbliżej młodej Leszczyńskiej widzieli otaczający ją obłok, który znikł po nabożeństwie.
żubr - herb właścicieli zamku© niradhara
salon czerwony© niradhara
salon klubowy© niradhara
salon zielony© niradhara
na lustrze aniołek, w lustrze diabełek ;)© niradhara
tu piękne są nawet sufity© niradhara
no panienki, pora przejść na dietę© niradhara
ten zamek nazywają małym Wawelem© niradhara
W podziemiach zamku można jeszcze zwiedzić małą wystawę archeologiczną oraz zmieniające się kolekcje tematyczne. Tym razem były muszelki, więc odpuściliśmy sobie.
średniowieczna dłubanka© niradhara
w dzień śpi, a w nocy straszy© niradhara
zamek widziany od strony parku© niradhara
Kolejnym punktem programu miał być zamek w Tarnobrzegu. Najpierw jednak przyjrzeliśmy się rynkowi i klasztorowi dominikanów.
rynek w Tarnobrzegu© niradhara
klasztor Dominikanów© niradhara
Klasztor i kościół ufundowane zostały przez rodzinę Tarnowskich wiślickim aktem erekcyjnym z 29 czerwca 1676 roku. W 1693 r. dominikanie rozpoczęli budowę nowego kościoła. 22 czerwca 1703 roku, podczas budowy murowanej świątyni, ogień strawił pozostałą część drewnianego klasztoru. Nowy, murowany kościół oraz klasztor wzniesiono w stylu barokowym, a projektantem był Jan Michał Link. W sierpniu 1706 roku nowy, murowany kościół razem z ołtarzami konsekrował biskup krakowski Stanisław Franciszek Biegański. Całkowite wyposażenie wnętrza kościoła ukończono dopiero w r. 1782. W 1915 roku żołnierze austriaccy zniszczyli chór, organy, sklepienia i ołtarze. Gruntowną renowację świątyni wykonano roku 1930.
wnętrze robi duże wrażenie© niradhara
Budowa zamku została zapoczątkowana w XV wieku jako wieżowy dwór obronny. W XVII i XVIII wieku został adoptowany przez rodzinę Tarnowskich i przebudowany. Do zamku dodano system fortyfikacji bastionowych. W 1830 roku zamek został ponownie przebudowany na rezydencję – muzeum w stylu neogotyku, według projektu architekta Franciszka Marii Lanciego. Tarnowscy zgromadzili w zamku wielkie zbiory dzieł sztuki, bibliotekę i archiwum. Zamek spłonął w 1929 r. i w trakcie odbudowy otrzymał formy neobarokowe. Wokół zamku założono w XIX wieku rozległy park krajobrazowy. Obecnie w zamku przeprowadzany jest gruntowny remont, przystosowujący go do funkcji muzealnej.
zamek Tarnowskich© niradhara
Dalej było wesoło. Najpierw nasz dżips zapętlił się i wodził nas w kółko, potem okazało się, że prom, którym mieliśmy zamiar przeprawić się na drugą stronę Wisły z niewiadomych przyczyn nie kursuje i kursować nie będzie. Zrezygnowani wróciliśmy na rynek i pocieszyliśmy się wielkimi lodami :)
dziś prom nie kursuje© niradhara
kompozycja skrzydlato-kuprowa© niradhara
W okolicy nic godnego uwagi już nie było, wróciliśmy zatem na camping. Wieczorkiem jeszcze spacer do fantastycznej lodziarni i podziwianie starego miasta. Trzeba tu będzie wrócić z aparatem i zrobić kilka nocnych fotek.
niradhara
